‘Roimh A Bhás’, Dán le Féilim Ó Brádaigh

Súile móra,

Giall is leicne snoite,

Béal socair, umhal.

Luíonn sé

Gan dídean, gan faoiseamh,

Gan chara, ag féachaint orainn uile,

A shúile chomh glas le codanna den domhan

Nach bhfaca sé riamh, nach bhfeicfidh.

A shúile ag glioscarnach, fliuch

Ó thitim na monsún istigh,

Faoi mheirse Dia dothuigthe dúinn féin,

Dia arrachtach, mearaí,

A bhaineann plaic as a chroí.

Feiceann sé, taobh thiar dínn go léir,

Balla mór clochach a bháis ag teacht.

Fís óna dtógann sé suaimhneas beag,

Gan náire. Cén chúis le náire?

Síleann sé muid uile marbh cheana,

Roimh a bhás, taibhsí ar snámh, dall

Roimh thobar duairc domhain a anama,

Roimh bhorradh uiscí a bheatha.

Íomhá: @benhershey